Deze week waren er verkiezingen en ik wist eigenlijk nog niet wat te stemmen.
Als ik A stem, dan hoor ik vriendin A in mijn hoofd al zeggen: NEEE!! Dat kan toch niet!!
Of als ik B stem zie ik vriendin B al in mijn hoofd haar hoofd schudden en zeggen: dat méén je niet hè!?
En als ik C stem, hoor ik vriendin C roepen over vroeger of later en dat ik toch niet alleen op de wereld ben…
En plots realiseer ik me, dat wát ik ook stem, er altijd wel íemand is, die hier iets van vindt!
En dat ik me eigenlijk al intern, in mijn hoofd, aan het verantwoorden ben over wat ík eigenlijk vind!
Huh…?
Het is míjn stem en ik mag uitspreken wat ik van de situatie vind! EN ik ben aan niemand verantwoording schuldig! Want de stem is van MIJ!
En ik mag stemmen op wie ík wil. Niet omdat de toekomst van wie of wat dan ook er van afhangt… maar omdat ik wil kiezen. Het is mijn stem!
Ook dit is groeien: doorzien dat er altijd wel iemand is die ergens wat van vindt… en als ik daar naar luister, kom ik in de knoei met mijzelf.
Want dan ga ik me aanpassen aan de ander. Maar aan welke ander dan? En waar blijf ik dan?...!
En ik loop naar de stembus. En vul in wat ík wil…ik doe gewoon mijn ding.
En jij?
Naar welk stemmetjes heb jíj geluisterd deze week?
Heb je je eígen stem gevolgd?
Comments