Het nadeel van mens zijn, is dat je je eigen blinde vlekken niet ziet. Dat wist ik natuurlijk wel - in theorie, maar die van mezelf… die zag ik dus niet!;)))
Sinds ik mijn reis naar binnen ben gestart, zijn emoties niet meer weg te denken. Het is zoiets als water en zee. En ik zie dus echt niet in dat je emoties niet wilt, of eng vindt, uit de weg gaat, weg-eet, -drinkt, -shopt, weg-dingest of wat dan ook. Nou, een blinde vlek dus!
Emoties vaag en zweverig Ik krijg om me heen te horen dat emoties vaag en zweverig zijn, dat ze eng zijn, dat ze je overnemen en dat je dan nooit meer stopt met huilen, dat je wel blij wil maar niet de rest… om maar eens een greep te doen.
En dan valt de bek me open, zoals we hier in het hoge noorden zeggen: vaag, zweverig, eng, nooit meer ophouden?
HUHHHHH????
Okee!
Dan wordt het misschien eens tijd om iets over mijn net ontdekte blinde vlek te vertellen:
Positieve en negatieve emoties
Emoties worden voor het gemak vaak verdeeld in 4 basisgroepen: Bang, Boos, Bedroef en Blij. Meestal willen we Blij wel, en de rest noemen we dan ‘negatieve emoties’ en die willen we niet.
Spoiler: je krijgt ze altijd allemaal, niet alleen die jíj graag wilt.
Emoties zijn een beweging van binnenuit op iets wat van buitenaf op je afkomt. dus: emotie is een reactie ergens op. Natuurlijk snap ik wel dat je het liefst altijd blij wilt reageren op alles wat op je af komt, maar de realiteit is toch anders!
Als ze je huis leegroven val je ze niet lachend om de hals en als er een wilde hond op je afrent, blijf je niet blij staan om je te laten bijten of opvreten. Toch? Je bent boos en gaat achter de rovers aan, of je bent bang en smeert m voor die boze hond(klimt in een boom ofzo).
Kortom, blij is mooi, maar de anderen hebben ook heel duidelijk hun functie! Ze vertellen je over jouw antwoord op dat wat van buiten op je afkomt.
Koekjes en straf
'Hoofd' heeft vaak een heel eigen theorie; meestal iets van: doe dit nu maar wel, want dan krijg je een koekje, en doe dat nu maar níet, want daarmee vermijd je straf.
Een soort strategie om in je comfortzone te blijven, binnen de do’s & dont’s van goedkeuring en afkeuring. Keurig in kaart gebracht door Hoofd: alle ervaringen van ooit zijn opgeslagen, zeker díegene die náár waren en daarbinnen is een mooi keurslijf ontwikkeld om zo low profile mogelijk te existeren.
Tot een jaar of 30, 35 lukt dat nog wel.
Daarna begint er steeds meer van binnen uit, vanuit je lijf, een tegenstroom te ontstaan.
Je lijf vertelt steeds vaker hoe het zich echt voelt over dingen/zaken/relaties/werk en laat een ander geluid horen:
‘ik zeg wel ja, maar eigenlijk voel ik dat ik dit niet meer wil, maar geef toch maar een wenselijk antwoord want stel je voor…..’
of: ‘Ik zeg wel nee, maar eigenlijk popel ik om juist wel te gaan, maar ik geef toch maar weer een wenselijk antwoord want stel je voor…’
En eigenlijk ben je wel een beetje klaar met wenselijke antwoorden. Maar als je volgt wat JE echt wil, dan ….. nou, en dan komen er zoveel mitsen en maren en angst-scenario’s, dat je maar weer terugvalt op het bekende, door Hoofd bedachte strategietje.
Voelen wat er in je lijf te voelen is, is mijns inziens onontbeerlijk om een volwassen zelfstandig leven te kunnen leiden. Ja, we vállen makkelijk samen met iets van ooit. En dan voelt t net alsof het weer vroeger is en we weer klein en volledig afhankelijk zijn, zien de wereld ook weer zo(zoals Calimero al altijd verzuchtte: het is niet eerlijk, want zij zijn groot en ik is klein) en gedragen ons ook zo… maar:
WE ZIJN DAT NIET!!!
We zijn volwassen en getriggerd! That’s all! Interessant he?
Doorzien en doorvoelen
Zodra je kunt zien dat je ‘’’’even’’’’ getriggerd raakt in iets van ooit - en daar sneller dan het licht mee samenvalt, en het dus voelt alsof je weer klein gekwetst bang en mega afhankelijk bent - dan is er dus in het nu eigenlijk niks aan de hand: er is een ervaring van ooit die ineens oppopt en wat aandacht vraagt.
Maar in het NU is er feitelijk niks aan de hand.
Dus doorzien dat je samenvalt met iets van ooit en vervolgens doorvoelen van de lading die nog op dat dingetje van vroeger zat. 90 seconden voelen, 90 seconden huilen of bang zijn of boos voelen.. dat is alles wat er gevraagd wordt!
90 seconden!
En dan laat het – héééél bijzonder – vaak zomaar los! Ineens zak je er gewoon door heen, is het weer 21-01-2022 en is er wederom niets aan de hand.
Of je kunt natuurlijk ook de rest van je leven binnen je keurslijf van koekjes&straf blijven! Maakt mij niet uit!
Maar als je doet wat je altijd deed, dan krijg je ook wat je altijd kreeg…. Hmm.
Gratis Webinar
Mocht jij nou het gevoel krijgen, hééeé, daar wil ik meer van weten? Of: daar wil ik wel eens een webinar over volgen? Nou, dan heb ik goed nieuws voor je! Want vrijdag 4 februari om 9.30 uur geef ik hier een interactieve Masterclass over, onder de naam" Emoties vaag en zweverig? ECHT NIET!!
En op dinsdag 15 februari nogmaals om 19.30 uur. Het duurt max anderhalf uur en er zijn geen kosten aan verbonden.
Mocht je bij het lezen van dit stukje nu aan iemand denken, die dit ook interessant zou vinden of die je dit van harte gunt, voel je dan vrij om de nieuwsbrief te delen! Of stuur me een berichtje en dan stuur ik de nieuwsbrief nog na.